miércoles, 24 de diciembre de 2008

Cuento de Navidad de Charles Dickens


Una noche fría de navidad en Londres, grandes copos de nieve caían y cubrían el suelo.
Todos eran felices ese día menos el señor Scrooge que Era un viejo miserable y avaro que odiaba la navidad.
El viejo avaro trabajaba en una oficina fría, pues por no gastar, no encendía la estufa.
Bob , el empleado del señor Scrooge tiritaba de frío, iba a echar un trozo de carbón a la chimenea y el avaro no se lo permitió.
El viejo y odioso avaro solo disfrutaba contando sus monedas de oro. El dinero le volvía loco de felicidad.
Cuando Scrooge cerro la oficina, se fue a su casa y al subir por las escaleras creyó que una sombra siniestra lo seguía, pero no hizo caso.
A toda prisa se metió en su habitación y cerró las puestas con llave.
Cuando creía ya estar dormido, el espíritu de las navidades pasadas se le apareció y le recordó que en su juventud no había sido tan malvado.
Luego fue el espíritu de las navidades presentes el que se le apareció y le enseño como las familias son felices en sus casas celebrando la navidad.
Luego apareció el espíritu de las navidades futuras mostrándole a Scrooge que moriría solo y olvidado por todos.
Todas estas visiones hicieron que el viejo avaro recapacitase y fuese a casa de su empleado Bob a celebrar las navidades.
El resto de sus días los dedicó a hacer el bien y a disfrutar de los amigos y de la vida.

viernes, 22 de agosto de 2008

La liebre y la tortuga


La fábula de la liebre y la tortuga

Había una vez en un bosque una liebre y una tortuga y cuando iban a trabajar, la liebre pasaba por delante de la tortuga siempre corriendo, parecía tener mucha prisa, se jactaba de ser el animal más rápido del bosque.
A la liebre parecía no importarle pisar a cualquiera de los que se cruzasen en su camino, con tal de ella llegar primero y la pobre tortuga siempre recibía los golpes.
Pero un día la tortuga se cansó de recibir siempre golpes y le dijo a la liebre…
- Ya está bien, te voy a retar a una carrera, por que con prisa no se llega a ningún lado-
- ¡Ja!- rió la liebre
- Eres el animal más lento y torpe del bosque y te atreves a retarme-
Decidieron que al día siguiente correrían para saber quien llegaba primero a la meta.
Y comenzó la carrera “¡preparados, listos, ya!” exclamó el castor. Y la liebre salió corriendo dejando atrás a la pobre y lenta tortuga. Luego de correr un buen rato, la liebre se sentó a comer unas pocas zanahorias y al pasar la tortuga la liebre le dijo. “Eres tan lenta que hasta me da tiempo de echarme una siestecita y luego ganarte.”
La Tortuga , ajena a las bravuconadas de la liebre , siguió su camino .
Cuando la liebre despertó de su siesta, pudo comprobar que la tortuga estaba a punto de cruzar la meta y por más que corrió y corrió, no fue capaz de llegar antes que ella.
Todos los animales del bosque se rieron de la liebre y esta aprendió una buena lección . Nunca más se burló de los mas débiles.

FIN

martes, 12 de agosto de 2008

Moby Dick


Moby Dick.

Ismael creo que era un pouco malo, porque marchou da súa casa sen permiso dos, seus pais.
Foise para un porto da costa moi lonxe da súa casa , ca intención de embarcarse nun barco baleeiro para vivir unha aventura.

Pero o barco o cal Ismael ía embarcar , xa zarpara , e tiña que esperar tres días a que arribase outro barco.
Foi a unha pousada a pedir aloxamento , e nesa pousada tivo que compartir cama con un indio que se chamaba QUEEQUEG .
Douse a casualidade que QUEEQUEG, estaba aloxado nesa pensión , esperando polo mesmo barco que Ismael , o PEQUOD.
Cando o noso protagonista e mais o seu amigo embarcaron no “Pecuod”, o capitán que se chamaba Acab, mandou xuntar a toda a tripulación na cuberta , para ver que non faltase ninguén.
O capitán díxolles a todos que o que conseguise ver por primeira vez a balea branca Moby Dick , íalle dar unha moeda de ouro .
Un día sentiron un movemento no barco, e o capitán chamou a todos outra vez , e díxolles , que hai que facer o sentir unha balea?
- Dar a voz de alarma!- Exclamaron todos

Un día, por fin, divisaron a balea branca , era Moby Dick!. Que de un chimpo doulles tombo o barco, e Ismael caeu o mar.
Tres día despois apareceu no horizonte a silueta dun navío que logo rescatouno. Ismael foi quen de aguantar todo o tempo agarrado a un anaco de madeira.

Do Capitán Acab, nada mais se soubo del, e de Moby Dick , hai quen di , que aínda se pode ver en calquera dos océanos da terra.

E o noso protagonista , volveu para a súa casa , para xunta os seus pais e nunca mais volveu a ir o mar.

domingo, 3 de agosto de 2008

Dani y los dinosaurios juegan al escondite


Dani que era un niño que tenía como amigos a unos dinosaurios de verdad, un día decidió jugar con ellos al escondite. Los nombres de los dinosaurios eran Verde, Azul y Amarillo. Dani contaba hasta veinte mientras los tres dinosaurios se escondían rápidamente, al terminar de contar, Dani comienza a buscarlos.
-¿Quién será el que está escondido bajo el sillón? , preguntaba Dani, y al mirar detrás del mueble encontró a Verde, que agazapado intentaba que no sobresaliese su cola.
-¡ Te encontré, verde!
¿Quién se esconde bajo casco de Dani? Para Azul el casco era demasiado pequeño para ocultarlo y sobresalía su cabeza y su cola. Dani gritó.
-¡Azul, te encontré!
Y ahora solo me falta por encontrar a Amarillo.
Bajo la caja de costura de la abuela estaba el último dinosaurio.
¡Te encontré, amarillo!

¿Pero ahora donde esta Dani?

viernes, 25 de julio de 2008

O señor Mago e a Folla


O señor mago estaba triste porque non tiña nadie que o coidase e unha noite pensou "si enfermo , non terei a ninguen que me cuide" .

Enton un dia foi o prado coas suas ovellas , Galana, Folerpa e mais Chorima , e cando volvia do prado , Anton que esta era o nome do señor Mago, pisou unha folla e pareceulle escoitar unha voz que decia " ei ti, coidadiño que me mancas" . O señor Mago non se estranou muito de oila falar , porque os magos saben moi ben que as veces todo e posible, hasta falar unha folla. Mirou para o chan e viu unha folla rara e el pensou que viña dun país afastado a cabalo do vento.

Cando chegou a casa , lavou a folla e puxoa logo a secar. Tivo unha idea , como non tiña ninguen que o coidase , pensou que seria boa idea convertir a folla nunha nena , e asi o fixo. Colleu un pincel e temperas de cores e na folla pintou unha nena moi fermosa, logo meteuna na caixiña dos desexos, e foise para a cama.

A maña seguinte abreu a tapa da caixiña e en vez dunha folla habia unha nena igual a que el imaxinara.

Os dous remataron abrazandose , e foron felices e comeron perdices e a nos non nos deron porque non quixeron.

Fin

viernes, 18 de julio de 2008

GARBANCITO


Garbancito e o neno mais pequeno do mundo: un dia a súa nai mandoulle ir mercar unha bolsiña de azafrán, el foise cantando polo camiño .
Garbancito a pesares de ser tan miúdo e un neno moi listo , bo e traballador.

Cando regresou para a súa casa , non esperaba recibir unha gran sorpresa . O seu pai díxolle, “Garbancito , como fixestes moi ben o recado, eite levar comigo a traballo”.
O pequeno neno brincaba de ledicia pola sorpresa que lle dou o seu pai.

E Garbancito axudoulle a seu pai no seu traballo e estiveron os dous moi contentos, e comeron perdices e a nos non nos deron porque non quixeron.
FIN

jueves, 17 de julio de 2008

Bambi


O conto de bambi pareceume alegre e as veces tamen un pouco triste. A parte triste do conto e cando morre a sua nai e mais cando se perde Bambi no medio dunha tormenta. E a parte feliz do conto era cando Bambi xogaba cos seus primos Gobo e con Falina.

E tamen me pareceu alegre cando naceu Bambi.

As miñas primeiras verbas

Ola son Maruxa e teño 6 anos. Este blog creámolo mei pai e mais eu .
Aquí ei de ir poñendo e comentando os libros e lecturas que vou lendo , e as miñas impresións sobre eles.
Agora estou de vacacións pero cando volva para a escola , tamén poñerei cousas que se me ocorran dela e mais dos meu amigos.